De afgelopen drie jaar van mijn leven waren heel bijzonder. Naast dat we een tweede kind hebben mogen verwelkomen in ons gezin tijdens COVID, heb ik een belangrijke professionele zoektocht naar mijzelf gedaan. Wat heb ik in mijn bagage en hoe kan ik daarmee mijn creatieve instrumentarium uitbreiden? Hoe kan ik met behulp van mijn talenten mijn omgeving helpen verbeteren?

De rol van kunstenaar, de creatieve persoon die ik wil zijn anno nu, bestaat uit meer dan alleen talent, ervaringen, bezig zijn met beeldende middelen en kennis van kunstgeschiedenis.

Techniek, wetenschap, participatie, crisissen, veranderingen, diverse sectoren en andere takken van kunst werden een onderdeel van mijn kunstenaars pallet. De thema’s van mijn werk werden ook anders.

Problemen aankaarten, mensen choqueren en aan denken zetten hoort bij het kunstenaar zijn. Maar in 2022 komt de kunstenaar, naast het aankaarten van misstanden, ook met alternatieven voor allerlei (maatschappelijke) uitdagingen.

De creatieveling in mij is volwassen geworden in 2022. Hij kijkt rond en luistert, op zoek naar inspiratie, op zoek naar dat waar hij zich mee bezig wilt houden. Springt in waar nodig, afhankelijk van zijn interesses en zoekt probleemeigenaren op. Denkt mee, zet situaties in beweging. Zorgt dat systemen die verstopt zijn geraakt door veranderingen of crisissen weer doorstroom vinden.

Ik heb mij in mijn zoektocht naar mijn nieuwe visie als creatief persoon laten inspireren door ‘Nieuw Babylon’ van de kunstenaar Constant Nieuwenhuis. Omdat zijn werk op diverse momenten in mijn leven, en het leven van andere mensen, bepalend is geweest

‘Nieuw Babylon’ gaat om een naoorlogse utopie waar de wereld een groot netwerk wordt van gangenstelsels en waarin werk overbodig is geworden door industrialisatie en automatisering. Alle mensen zijn Nieuwe Babyloniërs geworden - Homo Ludens (de spelende mens). Doordat ze zich voortbewegen door deze gangen als nomaden komen ze elkaar tegen en werken ze samen aan oplossingen van diverse problemen. Ze zijn steeds in staat van wording als mensen in plaats van in staat van zijn. Levenslang leren, ervaren, ontwikkelen en spelen horen daarbij.

Tegenwoordig hebben we internet en we maken makkelijk contact met elkaar, spelen samen en lossen problemen op. Als digitale nomaden, verbonden met internet gangenstelsels en diverse platformen. Sommige in real life.

Werken is niet overbodig geworden maar als je zorgt dat je doet wat goed bij je past dan hoef je het niet te zien als werk.

Creativiteit wordt, volgens de trendwatchers, de komende decennia erg gewaardeerd en broodnodig. Daar zijn wij kunstenaars goed in. Als mensen die betrokken zijn en daarmee bezig zijn als beroep. Om anderen te helpen om vanuit een nieuw perspectief samen met anderen tot oplossingen te komen. Nieuwe verbindingen te zoeken. Te verbinden. Schaamteloos te filosoferen en als kinderen te spelen, vrij van het gareel. Straat en werkvloer verbinden, met mensen die de straat uit het oog zijn verloren doordat de hoogtes te hoog zijn geworden. Weer spelen als kind, met je eigen bagage, laat je even de bekende situaties voor wat ze zijn en kijk je ernaar vanuit uit macro of microniveau en dan is het A-ha. Dat is het.

Ik ben social designer geworden. Ik noem het liever ‘Maatschappijontwerper’. Je co-creëert samen met anderen nieuwe situaties. Je helpt de maatschappij om vorm krijgen op diverse niveaus.  Je bent creatief met situaties en verandert deze naar werkbare en duurzame oplossingen.

Als we de oplossing samen hebben gevonden door middel van design thinking en subtiele gedragsverandering dan gaat de creatief persoon, Homo Ludens, Nieuwe Babyloniër, als nomade, weer verder met een voldaan gevoel op zoek naar de situaties die hem nodig hebben. Die hem aantrekken en inspireren.

“Is het serieus, die kunst? Zij hebben toch de ballen verstand van ons vakgebied? Ik ga niet met een kunstenaar de problemen in de zorg bespreken hoor”, hoor ik mensen zeggen. Maar vaak hebben we er wel verstand van. Er zijn veel overeenkomsten tussen diverse sectoren. Mensen zijn mensen.

Wij denken: ‘Dat zou ik wel kunnen doen’ en dan blijkt het op een wonderbaarlijke manier ook echt te kunnen. We zijn de meedenkers, de helpers, begeleiders, luisteraars, fluisteraars. Wij helpen anderen creatiever te gaan denken zodat we samen komen tot bijzondere gewaarwordingen. Als het klaar is dan vertrekken we weer verder op ons paard of een elektrische auto (in mijn geval) naar een volgend verhaal.

Interessant? Zoek mij op. 

Ik wil de geweldige opleiding en mijn begeleiders enorm bedanken dat zij mij naar een volgende fase in mijn leven hebben geleid. Dat hierdoor mijn cross-over bezigheden gelegitimeerd zijn met een diploma. Dat ik bewust bekwaam ben geworden. Dat mensen de dingen waar ik mee bezig was als normaal en vanzelfsprekend beschouwden en wisten te accelereren en te brengen naar plekken waar ik daarvoor niet van had kunnen dromen. Dat ik mijzelf kon zijn. Daar is de HKU goed in. Imara Felkers, bedankt voor je begeleiding vanuit filosofisch en menselijk oogpunt. Tjaard Horlings bedankt voor de een-tweetjes  Willem Jan Ranger, bedankt dat je mijn kwaliteiten zag en kon benoemen ook al was je mijn mentor niet. Ik werd gezien als collega ontwerper. Dat vond ik heel belangrijk. Susan bedankt voor het overnemen van de fakkel van de leider van de opleiding en dat je een prachtige, inspirerende plek hebt weten te handhaven en blijven maken. Ook alle andere docenten: Bart, Harm, Melanie, Inna en anderen die hun best deden om in deze wereld de creativiteit een heel andere betekenis te geven en de plek van creativiteit in maatschappij te herdefiniëren. Ook bedankt, professor Chrisopher Birch van Greenwich University. Thanks for acknowledging my efforts and for your whisdom and guidance during the SUNSE events.

Lang leve HKU! En, lang leve MA Creative Transformation en MA Crossover Creativity!

Bedankt!